एक चारोळी

पाकळ्या वाळल्यावर पडून जातात
काटे मात्र पडत नाहीत,
सुख, संपलं की लोक विसरतात
दुःख मात्र विसरत नाहीत...

तो

त्या दिवशी होता, तो बिचारा खूप गोंधळलेला
झाले होते आता दोन दिवस, त्यांच्या भांडणाला
ती त्याच्याशी बोलली नाही,
त्याच्याकडे पाहून हसली नाही,
कारण दोन दिवस ती त्याला भेटलीच नाही,
मनात त्याच्या होत होता प्रश्नांचा भडीमार
ती असं का वागतीये याचाच सतत विचार..

भांडणाला त्यांच्या विषय काहीच नव्हता
वाटलं त्याला, असंच का होतं, जेंव्हा तुम्ही प्रेमात पडता?
विचार त्याचा थांबला नाही,
प्रश्न त्याला सुटला नाही,
कारण जिच्याशी होतं बोलायचा ती बोललीच नाही,
नातं त्यांचं धोक्यात होतं हे त्याला काळात होतं
हृदय मात्र त्याचं, तिच्यामुळे जळत होतं..

भेटली कॉलेजमध्ये वाटलं त्याला लागेल आता बोलायला
पण त्या दिवशी वेळ नव्हतं तिच्याकडे, त्याच्यासाठी द्यायला
नातं त्यांचं तुटलं होतं,
प्रेम तिचं संपलं होतं,
कारण तिला आता त्याच्याबद्दल काहीच वाटत नव्हतं,
तीळतीळ तुटला तो, त्याचं मन लागलं गुदमरायला
पण ती होती तरीपण खुश, याचाच बर वाटलं त्याला..

होतं त्याचं त्याच्या सखीवर प्रेम जीवापाड
पण कळलं नाही त्याला काय आलं प्रेमाच्या आड
आता मनात सगळं त्यानं पुरलं होतं,
जे झालं ते मान्य केलं होतं,
पण नातं तुटण्याचे कारण अजून त्याला कळलं नव्हतं,
ठरवलं त्यानं रहायचं एकटं, रामराम ठोकला प्रेमाला
परत आता हे झेपणार नव्हतं त्याच्या नाजूक हृदयाला....

प्रसन्न
२०/०८/२००७

दारू

दारू

शनिवारी रात्री मित्रांबरोबर बसलो मी प्यायला
क्वार्टर नंतर हळू हळू दारू लागली बोलायला,
म्हणाली आजकाल मिळत नाहीत लोक मला न्याय द्यायला
प्रेमभंग झालेले वीरच, बसतात कधीतरी लावायला.

म्हणतात लोक झेपत नसेल, तर दारू नाही प्यायची
अहो न झेपल्यानंतरची मजा त्यांना काय कळायची,
पिऊन स्वतःची आणि इतरांची मजा पहायची
जिवलग मित्राला सुद्धा खटकन कानाखाली हाणायची.

माणूस होतो हरिश्चंद्राचा अवतार बोलू लागतो खरं
कधी आसू, कधी हासू, पण मनातून निघतं सारं
प्रेम नोकरी शिक्षण धंदा, कटकटी जातात पटकन दूर
त्या दारूत क्षणभर आपण विसतो, आपल्या स्वप्नाचा चक्काचूर

नंतर दारू तिची गाह्राणी लागली मला सांगायला
तिला समाज वाईट म्हणतो, हे पटला नव्हतं तिला
उरलेले २ पेग मी दिले तिला मारायला
ते मारून तिचं दुःख, लागली ती विसरायला.

प्रसन्न
१०/०८/२००७

माझ्या पहिल्या काही कवितांपैकी......

हरवलेला माणूस

देवा मला एक प्रश्न कायम पडतो
का माणूस भविष्याच्या चिंतेत पडतो.

भविष्याच्या विचारात
माणसांच्या जंगलात
माणूस कायम हरवलेला असतो
स्वतःच्या आयुष्यात

देवा मला एक प्रश्न कायम पडतो
का माणूस कोणाच्यातरी प्रेमात पडतो

कोणाच्यातरी प्रेमात
नाती सांभाळायच्या चक्रात
माणूस कायम हरवलेला असतो
स्वतःच्या आयुष्यात

देवा मला एक प्रश्न कायम पडतो
का माणूस स्वार्थासाठी इतरांशी नडतो

कोणाशीतरी नडण्यात
फुकटच्या भांडणात
माणूस कायम हरवलेला असतो
स्वतःच्या आयुष्यात

देवा मला आता विचारायचाय प्रश्न
हरवलेल्या या माणसाला
कशाचा आधार मिळतो याला
जगात समर्थपणे वावरायला ...

प्रसन्न
१५/०३/०६

शब्द

शब्द

भाषातज्ञसुद्धा कायम नवीन शब्दाच्या शोधात असतो
कितीही शब्दकोडी सोडवली तरी नेमका शब्द सापडत नसतो,

बोलताना सखीबरोबर शब्द कधी आठवत नाहीत
मनात ठरवलेला असतं खूप, अक्षरच एकमेकांशी जुळत नाहीत
कारण हृदयाच्या दबावाखाली मेंदू काम करत नसतो
कितीही शब्दकोडी सोडवली तरी नेमका शब्द सापडत नसतो.

मोक्याच्या ठिकाणी असतात मनात अर्थ अनेक
पण शोधायचा असतो त्यासाठी शब्द एक
कारण अनेक अर्थ सांगूनही, भाव कधी पोचत नसतो
कितीही शब्दकोडी सोडवली तरी नेमका शब्द सापडत नसतो.

सुख दुःख बर वाईट, या पलीकडेही काही भावना असतात
लोक म्हणतात त्या सांगायला शब्दच नसतात
कारण मन जेव्हा भरून येत, प्रदर्शनालाही वाव नसतो
कितीही शब्दकोडी सोडवली तरी नेमका शब्द सापडत नसतो.

मैत्रीत आणि शत्रुत्वातही शब्द वापरायचे असतात जपून
बोलताना प्रत्येक, पडताळावा तावून सुलाखून
कारण एकदा टाकलेला चुकीचा शब्द परत कधी येत नसतो
कितीही शब्दकोडी सोडवली तरी नेमका शब्द सापडत नसतो.

प्रसन्न
१८/०८/०७