तू

तू असताना आयुष्याचा
अर्थ मी लावत गेलो
आधार तुझा गं मिळता
जणू वादळात मी तरलो,

होतीस तू माझी झालेली
मी तुझाच होऊनी गेलेलो
जाताच तू सोडून मला
मी माझाच न राहिलो,

मनात होती खंत तरीही
कायमच मी हसलो
हसता हसता मनात माझ्या
एकटाच मी रडलो,

फिकीर सारुनी दूर एकदा
बेदुन्धच मी झालो
पण तुझ्याविना मग कुणी दिसेना
जणू आंधळाच मी झालो.

प्रसन्न
२२/१०/२००८